Begin maart verscheen ‘Vertel ik het wel of vertel ik het niet?‘, over omgaan met het stigma op psychische aandoeningen. Psycholoog en ervaringsdeskundige Anita Hubner geeft in haar boek tips en adviezen en zorgt voor herkenning en biedt hoop. Het boek is geschreven voor mensen die zelf een psychische aandoening hebben (gehad), maar het is zeker ook leerzaam voor hun naasten en hun behandelaars. Lotgenote Corrie Kerssies-Kick schreef deze recensie.
Mooi geschreven en boeiend boek
Vertel ik het wel of vertel ik het niet? is een mooi geschreven en boeiend boek. Ik heb het in 1 adem uitgelezen. Heb er erg veel aan gehad. Had het graag eerder bij de hand gehad, bij 1 van mijn vele sollicitaties. Dat zou van grote waarde zijn geweest.
Hoe vertel je over jouw psychische aandoening?
“Wie eenmaal een psychose heeft gehad, wordt nooit meer beter.” zei de psychiater tegen de 21-jarige psychologiestudent Anita Hubner. “Je kunt beter je studie opgeven, begeleid gaan wonen en je richten op vrijwilligerswerk.” Als Anita toen naar haar psychiater had geluisterd, was ze nooit psycholoog geworden. Inmiddels zijn de inzichten over de mogelijkheden van mensen die leven met een psychische aandoening veranderd: deelnemen aan de maatschappij, zelfstandig wonen en werken, hert behoort allemaal tot de mogelijkheden. Maar zij worden nog steeds gezien als kwetsbaar en in het slechtste geval als gevaarlijk. Dus wat vertel je als je gaat solliciteren? Wat vertel je tijdens een eerste, tweede of derde date?
(Zelf)stigma
Het boek geeft ook veel tips en adviezen over het omgaan met (zelf)stigma. In Vertel ik het wel of vertel ik het niet? beschrijft Hubner stapsgewijs hoe je die vragen voor jezelf kunt beantwoorden en hoe je kunt omgaan met het stigma dat vastzit aan een psychische aandoening. Het is namelijk niet alleen de maatschappij die stigmatiseert: veel mensen met een psychische aandoening veroordelen zichzelf en hebben bestaande stigma’s verinnerlijkt.
Herkenning en hoop
Hubner geeft tips en adviezen, zorgt voor herkenning en biedt hoop. Het boek is geschreven voor mensen die zelf een psychische aandoening hebben (gehad), maar het is zeker ook leerzaam voor hun naasten en hun behandelaars/hulpverleners. Aldus de achterflap van het boek. Maar het boek biedt meer. Het geeft veel herkenning. Het laat de strijd zien die je moet voeren als je eenmaal het stempel manisch depressiviteit hebt gekregen. Anita is in het boek heel erg open over haar eigen aandoening. Ze heeft een open en zeer prettige schrijfstijl, wat makkelijk wegleest. Ze neemt de lezer mee in de wondere wereld van een psychische aandoening. Een echte must voor lotgenoten.
Een aanrader voor iedere lotgenoot en hulpverlener
Maar ook voor hulpverleners is het boek erg lezenswaardig. Zij moeten patiënten immers adviseren wat wel en wat niet te vertellen. Het boek biedt daarvoor veel handvaten Het boek bevat veel praktische en nuttige oefeningen waarbij je je eigen afwegingen rondvertellen en niet vertellen kunt invullen en opschrijven. Het boek biedt ook feiten en cijfers. Zo ontstaan je eigen documenten die van nut kunnen zijn bij bijvoorbeeld het voorbereiden van een sollicitatie of een date. Het boek heeft een diepe indruk op me gemaakt. Het boek biedt veel hoop op nieuwe mogelijkheden om jezelf te ontplooien en af te rekenen met de beperkingen van je aandoening. Het leidt tot een ware wederopstanding. Je komt als herboren uit de strijd. Ik zou het boek aan iedere lotgenoot en ook iedere hulpverlener willen aanraden. Het is zeer lezenswaardig.
Iedere cent waard
Het boek is iedere cent waard. Het kan een verschil maken tussen je ziek en kwetsbaar voelen of je weer helemaal gezond voelen. Anita’s verhaal is erg bemoedigend. Zo kan het dus ook als je een aandoening hebt. Het hoeft het succes in je leven niet in de weg te staan. Integendeel. Je ervaringsdeskundigheid blijkt een welkome verrijking van je bestaan. Kopen en lezen dus.
Over de recensent
Een erg enthousiaste Corrie Kerssies-Kick, zelf ook lotgenote. En ondanks dat erg succesvol in de maatschappij. Het kan echt. De aandoening is niet alles bepalend. Een psychische beperking is er om te overwinnen. En dat kan heel goed lukken, een boek als dat van Anita Hubner laat dat heel goed zien. Een echte aanrader. Nee, een must.
